Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Η φετινή Γ.Α.Σ. πραγματοποιείται σε μια εξαιρετικά δύσκολη και κρίσιμη συγκυρία για τον ΟΤΕ και ολόκληρη τη χώρα, για τους εργαζόμενους και τα Συνδικάτα.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στο σημείο μηδέν, σε μια ιστορική δοκιμασία χωρίς μεταπολιτευτικό προηγούμενο.
Πέρυσι όταν από αυτό εδώ το βήμα είχαμε επισημάνει τις καταστροφικές συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής και είχαμε προειδοποιήσει για τις δυσμενείς εξελίξεις στον ΟΤΕ κάποιοι μας αντιμετώπιζαν ως «Κασσάνδρες» και μας χαρακτήριζαν «λαϊκιστές»…
Περιμένω λοιπόν με αγωνία να ακούσω τι έχουν να πουν σήμερα, εκείνοι που ακριβώς ενάμιση χρόνο πριν έδιναν απλόχερα «ψήφο εμπιστοσύνης» στην κυβέρνηση του Μνημονίου.
Δεν θα ήθελα όμως να επεκταθώ περισσότερο, για αυτό το λόγο, άλλωστε, υπάρχουν και τα πρακτικά.
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο γιατί η σημερινή μέρα δεν είναι μέρα εσωστρέφειας και στείρων μικροπαραταξιακών αντιπαραθέσεων.
Αντιθέτως είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να ξεπεράσουμε -όσοι τουλάχιστον μπορούμε- κομματικές εξαρτήσεις, κάθε λογής οπορτουνισμούς και προσωπικές σκοπιμότητες.
Τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα και η μάχη για την καθημερινή μας επιβίωση δεν έχει ούτε πράσινη, ούτε μπλε, ούτε κόκκινη απόχρωση.
Είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για μια εποικοδομητική ενδοσκόπηση, για μια γόνιμη αυτοκριτική προκειμένου να ενισχύσουμε τον ΠΑΣΕ στα δρώμενα του ΟΤΕ ενδυναμώνοντας τη φωνή, τη θέση και το ρόλο των διοικητικών και εμπορικών υπαλλήλων σε κάθε χώρο δουλειάς του Οργανισμού.
Σίγουρα και το Συνδικαλιστικό Κίνημα δεν είναι άμοιρο ευθυνών για τη σημερινή κατρακύλα.
Διαθέτει όμως τη δυναμική να ανατρέψει τα κακώς κείμενα ;
Εμείς πιστεύουμε βαθιά σε αυτή τη δυναμική και διεκδικούμε να την κάνουμε πράξη, για αυτό και βρισκόμαστε σήμερα εδώ ενώπιον σας.
Σε αυτή, λοιπόν, τη ΓΑΣ οφείλουμε, όσο ποτέ άλλοτε, να σφυρηλατήσουμε ενότητα.
Όλοι μαζί υπεύθυνα να βάλουμε τις βάσεις για μια ισχυρή αντεπίθεση του Συνδικαλιστικού Κινήματος του ΟΤΕ απέναντι σε πολιτικές και νοοτροπίες που επιβουλεύονται την κατάργηση κάθε εργασιακού και κοινωνικού δικαιώματος, που καταστρατηγούν δημοκρατικές κατακτήσεις ετών.
Οι εργαζόμενοι και μόνο αυτοί αποτελούν τη νομιμοποιητική μας βάση.
Από αυτούς εκλεγόμαστε και αυτούς έχουμε καθήκον και υποχρέωση να υπηρετούμε.
Σε αυτούς και μόνο σε αυτούς λογοδοτούμε.
Τα δίκαια αιτήματά τους είναι η μοναδική πυξίδα των δράσεων μας.
Προτού υπεισέρθω στα καθ’ ημάς, θα μου επιτρέψετε μια σύντομη αναφορά στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις.
Στην ζοφερή κοινωνικοοικονομική κατάσταση και την τραγική εργασιακή πραγματικότητα που διαμορφώνουν το Μνημόνιο και οι συνεχείς επικαιροποιήσεις του, οι συμβάσεις δανεισμού που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και μας βυθίζουν ολοένα και περισσότερο.
Δεν ξέρω αν κάποιος από εσάς νιώθει εφτάψυχος γιατί σύμφωνα με τη ρητορική της κυβέρνησης έχουμε ήδη σωθεί έξι φορές…
Οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ, ως μισθωτοί -ως μόνιμοι και νόμιμοι χρηματοδότες του κρατικού προϋπολογισμού- καλούμαστε για μια ακόμη φορά να πληρώσουμε το «μάρμαρο» της αποτυχημένης και κοινωνικά άδικης δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Καλούμαστε να ξαναφορτωθούμε στις πλάτες μας τα «ελλείμματα» της ακολουθούμενης πολιτικής και την «ανεξέλεγκτη χρεοκοπία» της σημερινής διακυβέρνησης, την ώρα που οι περιβόητες «λίστες» με τους γνωστούς-άγνωστους φοροφυγάδες κιτρινίζουν στα «υπουργικά συρτάρια».
Η ανεργία, που αυξάνεται ραγδαία, βρίσκεται και μέσα στα σπίτια μας.
Κάθε ελληνικό νοικοκυριό έχει τουλάχιστον έναν άνεργο, ενώ οι νέοι μας -το πιο σημαντικό αναπτυξιακό κεφάλαιο του τόπου- αναγκάζονται στη μετανάστευση και την εργασιακή περιπλάνηση.
Το «όραμα» του Πρωθυπουργού για ένα εργαζόμενο ανά οικογένεια γίνεται ο χειρότερος εφιάλτης για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Όλοι οι δημοσιονομικοί και κοινωνικοί δείκτες «φωνάζουν» πως το Μνημόνιο είναι λάθος συνταγή.
Ένα σύνολο κοντόφθαλμων, εισπρακτικών, ανάλγητων και αντιαναπτυξιακών μέτρων.
Ένας «φαύλος κύκλος» που ανακυκλώνει την ύφεση και τροφοδοτεί τη δημοσιονομική ανισορροπία, ενταφιάζοντας κάθε αναπτυξιακή προοπτική.
Ένας «οδικός χάρτης αδιεξόδων» που διαλύει την κοινωνική συνοχή και στραγγαλίζει την αγορά και το λιανικό εμπόριο.
Οι δυσβάσταχτες θυσίες του ελληνικού λαού δεν πιάνουν τόπο.
Η κοινωνία οδηγείται σε πτώχευση και η πραγματική οικονομία σε οριστικό μαρασμό.
Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα -η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας- καταρρέει, με τις Τράπεζες να κρατούν κλειστή τη στρόφιγγα του δανεισμού παρά τα τεράστια ποσά των εγγυήσεων.
Τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται και οι άνεργοι πληθαίνουν καθημερινά στις ουρές του ΟΑΕΔ.
Το απευκταίο μέχρι πριν λίγο καιρό «κούρεμα» αποτελεί την πιο ηχηρή ομολογία αποτυχίας.
Το χρέος το 2020 ενδέχεται να επιστρέψει στα επίπεδα του 2009.
Δηλαδή να επιστρέψει στην προ-μνημονίου εποχή, μετά από 11 συνολικά χρόνια ακραίας λιτότητας, καταστρατήγησης κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, ομηρίας και εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας, ταπείνωσης και «ξεπουλήματος» ενός μεγάλου μέρους από τη δημόσια περιουσίας.
Αν όμως το 2009 δεν μπορούσαμε να δανειστούμε από τις αγορές, τότε πως αυτό θα γίνει το 2020;
Η προσφυγή στο ΔΝΤ και το Μηχανισμό Στήριξης δεν ήταν σε καμία περίπτωση «μονόδρομος» για την χώρα.
Ήταν απόλυτα συνειδητή επιλογή για μια κυβέρνηση που προσπάθησε να μας πείσει πως θα μας «σώσει» επενδύοντας σε κοινωνικά ερείπια και οικονομικά συντρίμμια.
Η διεθνής «διαπόμπευση» της Ελλάδος με πρωταγωνιστή τον Πρωθυπουργό απογείωσε τα spreads και μετέτρεψε την κρίση χρέους σε κρίση δανεισμού.
Ακόμα ηχούν στα αυτιά μας οι εκφράσεις περί «Τιτανικού», «διεφθαρμένης χώρας», «χρεοκοπημένου κράτους» και «δεν υπάρχει σάλιο».
Οι οριζόντιες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, η κατάλυση του εργατικού δικαίου, οι ληστρικές φοροεπιδρομές, τα μόνιμα φορομπηχτικά χαράτσια σε συνδυασμό με τις πληθωριστικές πιέσεις και τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων συρρικνώνουν την αγοραστική δύναμη των πολιτών και οδηγούν η μεγαλύτερη υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Η κοινωνική προστασία καταργείται και η κοινωνική αδικία γίνεται συνώνυμη ενός κράτους που ενώ προχωρεί στην εισοδηματική αφαίμαξη των ασθενέστερων, το μόνο που αναδιανέμει είναι φτώχεια, την οποία δεν διστάζει μάλιστα να φορολογήσει με το νέο αφορολόγητο όριο των 5.000€.
Προϊόντα και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης γίνονται πολυτέλεια.
Η «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων πραγματοποιείται με όρους δημιουργίας ολιγοπωλίων και όχι προς όφελος των καταναλωτών.
Η μικρή ιδιοκτησία τιμωρείται και η πρόσβαση στα δημόσια αγαθά από ανθρώπινη ανάγκη «βαφτίζεται» φορολογική υποχρέωση.
Είναι λοιπόν εθνικά επικίνδυνο, κοινωνικά εγκληματικό και πολιτικά αποτρόπαιο να αναζητούν κάποιοι «άφεση αμαρτιών» και να απεργάζονται τη νομιμοποίηση των αποφάσεων μέσα από χαλκευμένα δημοψηφίσματα και ρητορικά ερωτήματα.
Δεν μπορεί και δεν πρέπει το εθνικό συμφέρον να γίνεται «έρμαιο» των τυχοδιωκτικών διαθέσεων κανενός.
Η λαϊκή ετυμηγορία δεν παραφράζεται και οι ευθύνες δεν παραγράφονται καθώς όλοι γνωρίζουμε πως στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Όσο και να προσπαθούν να ενεργοποιήσουν το τέχνασμα του «κοινωνικού αυτοματισμού» δεν διαθέτουν τη δεδηλωμένη του ελληνικού λαού για τις επαχθείς δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν και τις αποφάσεις που παίρνουν.
Αποφάσεις που μας αναγκάζουν να θυσιάσουμε το παρόν και να δεσμεύσουμε το μέλλον.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Από το πρώτο Μνημόνιο έως και το πρόσφατο Πολυνομοσχέδιο, η στοχοποίηση και η φτωχοποίηση του κόσμου της εργασίας υπήρξε αυτοσκοπός της ακολουθούμενης πολιτικής και πρώτιστη κυβερνητική προτεραιότητα.
Εμμένοντας σε μια απάνθρωπη και παράλογη ιδεοληψία για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας προχωρούν σε ένα «εργασιακό ολοκαύτωμα» με στόχο να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα φθηνού εργασιακού κόστους, σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, σε μια «Ινδία» στην καρδιά του αναπτυγμένου κόσμου.
«Στρώνουν το χαλί» για βίαιες ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων, στρατηγικά και κοινωνικά πολύτιμων επιχειρήσεων χωρίς προαπαιτούμενα, μέσα σε ένα κλίμα εισπρακτικού πανικού και με το χρηματιστήριο στο «ναδίρ».
Υποθηκεύουν την παραγωγική δομή της χώρας.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμά μας στον ΟΤΕ.
Το Ελληνικό Δημόσιο που είναι τώρα καταστατική μειοψηφία, αφού την πλειοψηφία στο Δ.Σ. έχουν οι Γερμανοί και είναι τα απόλυτα αφεντικά πλέον στον ΟΤΕ, σε λίγο καιρό θα χάσει κάθε έλεγχο του Εθνικού μας Τηλεπικοινωνιακού Φορέα.
Όλα δείχνουν ότι παραδίδονται έναντι πινακίου φακής σε γερμανικά χέρια τα κλειδιά μιας κερδοφόρας, μείζονος εθνικής και αναπτυξιακής σημασίας επιχείρησης.
Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που ο σημερινός Πρωθυπουργός μαζί με τη κα Κατσέλη υπόσχονταν στους εργαζόμενους την επανάκτηση του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΤΕ από το ελληνικό δημόσιο.
Μάλιστα ο κ. Παπακωνσταντίνου, μέχρι χθες «τσάρος» της Οικονομίας, χαρακτήριζε ως τριτοκοσμικό κάθε κράτος που δεν διαθέτει υπό τον έλεγχό του τον Τηλεπικοινωνιακό Φορέα.
Θέλουν την Ελλάδα «φέουδο» των διεθνών κερδοσκόπων και τους Έλληνες εργαζόμενους κολλήγους.
Η αγορά εργασίας απορυθμίζεται πλήρως και οι αναίτιες μαζικές απολύσεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Το φαινόμενο των φτωχών εργαζομένων διογκώνεται και η μερική απασχόληση που εξαπλώνεται γίνεται συνήθης πρακτική και στον ΟΤΕ.
Η μετατροπή των ευέλικτα απασχολούμενων εργαζόμενων του Ομίλου σε πλήρους απασχόλησης πρέπει να βρεθεί στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων μας, όσο και αν συνιστά cassus belli για τη Διοίκηση.
Είναι υποχρέωσή μας απέναντι στις συνάδελφισσες εργαζόμενες στην καθαριότητα, που αν και σε προχωρημένη ηλικία οι περισσότερες, δουλεύουν ακόμα 4ωρο.
Οφείλουμε να τις βοηθήσουμε προκειμένου, έστω και τώρα, να διασφαλίσουν μια πιο αξιοπρεπή σύνταξη.
Είναι καθήκον μας απέναντι στους συναδέλφους της OTE plus, να κάνουμε το καλύτερο δυνατό ώστε να ξεφύγουν από τους μισθούς πείνας και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την οικονομική τους επιβίωση, για μια καλύτερη ζωή.
Είναι καθήκον μας να προστατεύσουμε τους συναδέλφους FOTS , που η Διοίκηση μεθοδεύει κατά την άποψη μας την εξόντωση τους ανεβάζοντας τους στόχους αναντίστοιχα με την κατάσταση της αγοράς.
Ποια είναι η αντίδραση του ΠΑΣΕ για τα συγκεκριμένα ζητήματα .
Σας προκαλούμε να πάρουμε εδώ και τώρα αποφάσεις με χρονικό ορίζοντα για τα συγκεκριμένα ζητήματα .
Με την αποδόμηση της εργατικής νομοθεσίας ικανοποιούνται όλοι οι διαχρονικοί πόθοι των μεγαλοεργοδοτών, όταν και το ίδιο το κράτος εξελίσσεται στο χειρότερο εργοδότη με το νέο «φτωχολόγιο» στο Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και την εκδίωξη χιλιάδων χρήσιμων υπαλλήλων με το «φερετζέ» της εργασιακής εφεδρείας.
Η αναστολή επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων και η κατάργηση της ευνοϊκής διάταξης, το περιβόητο άρθρο 37 δηλαδή, νοθεύει τη λειτουργία της αγοράς δημιουργώντας ένα ατερμάτιστο ανταγωνισμό κατώτατων αμοιβών.
Ολοκληρώνουν το «έργο» που ξεκίνησε η θέσπιση των Ειδικών Επιχειρησιακών Συμβάσεων.
Ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για ατομικές συμβάσεις μιας μέρας ή ακόμη και μιας ώρας.
Η συλλογική διαπραγμάτευση και ο κοινωνικός διάλογος μετατρέπονται σε έναν εκβιαστικό μονόλογο του εργοδότη.
Και εμείς στον ΟΤΕ, σε μια κερδοφόρα και αναπτυσσόμενη επιχείρηση, πήραμε μια πικρή γεύση της επιχειρησιακής σύμβασης.
Σε μια κίνηση συνδικαλιστικού ρεαλισμού, δεχτήκαμε να υπογράψουμε επιχειρησιακή σύμβαση με μειωμένες αποδοχές, καθώς πρώτιστος στόχος ήταν η διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
Η Συλλογική Σύμβαση μπορεί να είναι τριετούς διάρκειας αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναπαυόμαστε και να εφησυχάζουμε. Να μην ξεχνάμε όμως συνάδελφοι της ΠΑΣΚΕ ότι και σ’ αυτό το σημείο παίξατε καθοριστικό ρόλο εις βάρος των εργαζόμενων το 2009 όταν τότε ο περιβόητος Παναγής έλεγε ελάτε να υπογράψουμε ΣΣΕ.
Αναλογιστείτε πόσο διαφορετικά ήταν τότε τα πράγματα.
Τίποτα πλέον δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο.
Φανταστείτε τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε αν η επιχείρηση σταματήσει να καταγράφει κέρδη.
Η εργασιακή ανασφάλεια γίνεται κανόνας και απαιτείται καθημερινός και διαρκής αγώνας σε όλο τον Όμιλο για να αποφευχθούν ακόμη πιο επώδυνες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Μόνο έτσι γνωρίζοντας θα ενισχύσουμε τη θέση και το ρόλο του Συνδικάτου μας θωρακίζοντας το εργατικό δυναμικό, καθώς τα μηνύματα δεν είναι θετικά.
Γνωρίζοντας πως τα Συνδικάτα αποτελούν την ισχυρότερη εστία αντίστασης και αντίδρασης μεθοδεύουν την αποδυνάμωσή μας , μέσα από τον κίτρινο τύπο και τα ΜΜΕ που παίζουν το παιχνίδι των συμφερόντων.
Για αυτό και επιμένουμε, συνάδελφοι, πως αυτές οι ώρες είναι ώρες ευθύνης.
Απαιτείται υπεύθυνη στάση στα δύσκολα που έρχονται.
Οι κομματικές ταυτότητες και οι παραταξιακές παρωπίδες δεν πρέπει να επηρεάζουν τη συνδικαλιστική μας δράση.
Η ενότητα πρέπει να διαφυλαχθεί σαν «κόρη οφθαλμού».
Σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς.
Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς τους λεονταρισμούς της ΠΑΣΚΕ-ΟΤΕ, που ενώ με μεγάλο κόπο ψέλλισε τελικά την αντίθεσή της προς τον κομματικό της φορέα, δεν τόλμησε να ασκήσει ούτε την ελάχιστη κριτική στις επιλογές και την υποτονική στάση της ηγεσίας του Τριτοβάθμιου Συνδικαλιστικού Οργάνου.
Διότι με λογοπαίγνια και κινήσεις Πόντιου Πιλάτου , του στυλ αποστασιοποιούμαστε από τον πολιτικό μας φορέα, αλλά διατηρείται ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ στη θέση του, που ουσιαστικά παρέδωσε τους εργαζόμενους αμαχητί στα σχέδια της κυβέρνησης και της τρόϊκα , δεν απαλλάσσεστε συνάδελφοι της ΠΑΣΚΕ των ευθυνών σας για την κατάσταση που βρίσκονται όλοι οι εργαζόμενοι.
Όλο αυτό το διάστημα, και παρά τις σοβαρές ενστάσεις και αντιθέσεις που διατυπώσαμε ανοιχτά, στηρίξαμε τις αποφάσεις του ΠΑΣΕ-ΟΤΕ στην κατεύθυνση της ομοφωνίας, ξεπερνώντας μικροπαραταξιακά οφέλη που θα μας έκαναν κατώτερους των περιστάσεων.
Έχουμε επανειλημμένα προτείνει συνδυαστικές κινητοποιήσεις με το τρίπτυχο Απεργίες-Καταλήψεις-Αγωγές, μπορούν έστω και τώρα να επιχειρηματολογήσουν γιατί δεν τις υιοθέτησαν;
Καταθέτουμε συνεχώς προτάσεις για μέτρα που θεωρούμε ότι έχουν την αξία τους και πρέπει να λειτουργήσουν όχι μόνο πυροσβεστικά.
Γιατί, μέχρι σήμερα, δεν έχετε προβεί –παρά τις παραινέσεις μας- σε καμία νομική ενέργεια;
Παρ’ όλα ταύτα η ΔΑΚΕ/ΠΑΣΕ-ΟΤΕ και τα μέλη της συμμετείχαμε καθολικά σε όλες τις κινητοποιήσεις (απεργίες, καταλήψεις, αποκλεισμούς).
Σε αυτό το πλαίσιο ενότητας θα υπερψηφίσουμε τον Διοικητικό Απολογισμό και το Πρόγραμμα Δράσης, αν και τα θεωρούμε πραγματικά ημιτελή, κατώτερα των περιστάσεων και των πραγματικών μας δυνατοτήτων.
Η ΔΑΚΕ/ΠΑΣΕ-ΟΤΕ, άλλωστε, δεν δίνει -όπως έχει αποδείξει περίτρανα- «λευκή επιταγή» σε κανέναν και ειδικά στην αυτοδύναμη παράταξη, που με τα παιδαριώδη λάθη της, φέρει τεράστιες ευθύνες για τη σταδιακή συρρίκνωση του ΠΑΣΕ.
Αναρωτήθηκαν, αλήθεια ποτέ, γιατί ο ΠΑΣΕ δεν έχει την αναμενόμενη εισροή νέων μελών;
Προβληματίστηκαν ποτέ γιατί υπάρχουν τόσοι άγραφοι συνάδελφοι από την OTE plusκαι όχι μόνο.
Είναι καταγεγγραμένη η πρόταση μας για καμπάνια εγγραφής νέων μελών στον ΠΑΣΕ για να δυναμώσουμε τη φωνή του σωματείου, αλλά δυστυχώς ΄΄ φωνή βοώντος εν τη ερήμω΄΄.
Είναι επίσης καταγγεγραμμένη η παραίνεση μας να υπάρξει έντονη διαμαρτυρία προς την ΟΜΕ-ΟΤΕ για την υφαρπαγή μελών μας από άλλα σωματεία , τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν έχουν τη γνώση του αντικειμένου μας και απλά επενδύουν στην απογοήτευση των συναδέλφων, προκειμένου να αυξάνουν το μητρώο μελών τους για καθαρά συντεχνιακούς λόγους , κάτι που είναι συνδικαλιστικά αντιδεοντολογικό και συναδερφικά ανήθικο , την ώρα που εξ αντικειμένου δεν έχουν τη δυνατότητα εκπροσώπησης αυτών των συναδέλφων.
Ποια νομική ενέργεια επίσης έχει κάνει ο ΠΑΣΕ για την εκχώρηση του 11888 στην E Value ;
Θεωρείτε ότι με μια ολιγόωρη παράσταση στις εγκαταστάσεις της E Value επιτελέσαμε το εργασιακό και συνδικαλιστικό μας καθήκον;
Εδώ και αρκετό καιρό ο ΠΑΣΕ – ΟΤΕ δεν θα έπρεπε να επιτρέπει σε κανέναν φωστήρα της αγοράς που απεργάζεται όλο αυτό το κακό να έχει δυνατότητα πρόσβασης στο γραφείο του. Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε την ιστορική ευθύνη της ΠΑΣΚΕ για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την άλωση του ΟΤΕ από τα στελέχη της αγοράς (υπάρχει και σχετική έκθεση κόλαφος για το ΣΚ του γραφείου εργασίας μετά από προσφυγή του Σ.Κ)
Αυτό το «τσουνάμι» λουκέτων αφενός υπονομεύει τον ηγετικό ρόλο του Οργανισμού στην τηλεπικοινωνιακή αγορά της χώρας, και αφετέρου ανατρέπει βίαια τη ζωή, την καθημερινότητα, τον οικογενειακό προϋπολογισμό και προγραμματισμό χιλιάδων συναδέλφων, καθώς τους αναγκάζει να «ξεσπιτωθούν» προκειμένου να μην χάσουν τις δουλειές τους και όπως καλά γνωρίζετε συνάδελφοι της ΠΑΣΚΕ θα υπάρξει και συνέχεια στις Διοικητικές υπηρεσίες.
Κομβικό σημείο στις δράσεις μας για το αμέσως επόμενο διάστημα είναι η διασφάλιση της λειτουργίας των καταστημάτων του ΟΤΕ σε όλη την ελληνική επικράτεια και η αποτροπή του «σπαστού ωραρίου» που έχει εξαγγείλει η Διοίκηση.
Το κλείσιμο κερδοφόρων στο σύνολό τους καταστημάτων, όπως όλοι γνωρίζουμε, έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας…, χωρίς η Διοίκηση να έχει δεχθεί ιδιαίτερη πίεση και αντίδραση από τη μεριά μας, ούτε σε συνδικαλιστικό αλλά ούτε και σε νομικό επίπεδο.
Που είναι οι αγωγές επιτέλους;
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Χρειάζεται πολλή δουλειά για να μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι και να διεκδικήσουμε με αξιώσεις αυτό που πραγματικά μας ανήκει.
Ο δρόμος είναι μακρύς και ανηφορικός.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και πρόκειται να αντιμετωπίσουμε είναι πολλά, διαφορετικά και πρωτόγνωρα.
Ο στόχος, όμως, είναι ένας και κοινός για όλους.
Πρέπει λοιπόν ενωτικά και με υπευθυνότητα να τον υπηρετήσουμε.
Είναι χρέος μας απέναντι σε όλο το εργατικό δυναμικό του ΟΤΕ και στη μεγάλη συνδικαλιστική μας παράδοση.
Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά αρκεί να το πιστέψουμε και να παραμερίσουμε ότι μπορεί να διχάσει.
Χαμένες μάχες, άλλωστε, είναι μόνο αυτές που δεν δόθηκαν.
Καλή επιτυχία στις εργασίες της συνέλευσης μας και καλή δύναμη σε όσους εκλεγούν.
Η πρόκληση μεγάλη, οι καιροί δύσκολοι και η ευθύνη τεράστια.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Αναρτήσεις
.jpg)
.jpg)
.jpg)
